powrót

Andrzej Jocz

Lena Kowalewicz-Wegner

Lena Kowalewicz należała do grona pierwszych wybitnych absolwentów uczelni [PWSSP, obecnie ASP w Łodzi]
(roczniki: pierwsza potowa lat dwudziestych), którzy już jako pedagodzy i apostołowie "Teorii widzenia" - w teorii i w swojej indywidualnej praktyce doprowadzilido cennej odrębności łódzkiej szkoły na mapie Polski. Jednym tchem w tym gronie wymienia się: Stefana Krygiera, Antoniego Starczewskiego, Lecha Kunkę, Mieczysława Szadkowskiego i Stanisława Fijałkowskiego.

Twórczość malarska Leny Kowalewicz bliska jest tradycjom łódzkiej awangardy, na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych,którą współtworzyli Strzemiński, Kobro i Wegner. Charakterystyczna niezależność plamy i linii, reminiscencje obrazów unistycznych i solarystycznych Strzemińskiego, precyzja formy Wegnera inspirowała malarstwo Leny Kowalewicz, które, w sumie wierne epoce, jest indywidualne, zwłaszcza dzięki bardzo osobistej kolorystyce.

Sztuka jej jest ważną, zamkniętą kartą łódzkiej awangardy.

Charakterystyczne, że doskonałość form ageometrycznych, barokowych kreślonych na obrazach Strzemińskiego i zwłaszcza Wegnera owocowała u niektórych studentów, absolwentów i pedagogów uczelni potrzebą uprzestrzennienia i potrzebą twórczości rzeźbiarskiej. Tak też stało się z Leną Kowalewicz, która podjęła aktywną działalność twórczą i pedagogiczną wprowadzając i rozwijając w uczelni kształcenie projektowania drobnych form ubioru - czyli projektowania biżuterii, które stało się z biegiem lat ważnym elementem oferty dydaktycznej i jednym ze źródeł sukcesów uczelni.

Fragmenty tekstu zamieszczonego w folderze towarzyszącym wystawie "Lena", Galeria Blok, ASP w Łodzi, 2007.