 |
 |
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
PARTNERZY 
|
|
|
|
Iza Cieszko - STATYSTYKA Anna Leśniak Iza Cieszko w Bagdad Cafe zaprezentowała swój najnowszy projekt artystyczny – Statystyka. Temat wydaje się mało emocjonalny, szczególnie dla artystki, której malarstwo zaczęło się od ekspresjonistycznych inspiracji, obrazów zapełnionych karłowatymi postaciami, ludzi oglądanych w krzywym zwierciadle. Bagdad Cafe, od 14.03.2007. Iza Cieszko w Bagdad Cafe zaprezentowała swój najnowszy projekt artystyczny – Statystyka. Temat wydaje się mało emocjonalny, szczególnie dla artystki, której malarstwo zaczęło się od ekspresjonistycznych inspiracji, obrazów zapełnionych karłowatymi postaciami, ludzi oglądanych w krzywym zwierciadle. Prezentacja w Bagdad Cafe ma więcej wspólnego z plakatem, w którym Iza ujawnia tendencję do multiplikacji. Dwie duże plansze z powtarzającymi się elementami, poskładane z mniejszych obrazków zawieszone na ścianach budzą skojarzenia z tapetą lub dywanem. Otwarta kompozycja, wzorek, dominujące w całości prostokąty o odcieniach żółci i czerwieni sugerują, że widz ma do czynienia z zabawą formalną. Jednak uważny obserwator zapewne dostrzeże informację obok pracy, na której widnieje legenda wyjaśniająca znaczenie czerwonych i żółtych pasów wprowadzających rytmiczny podział pracy. To statystyka przyczyn śmiertelności w Iraku przed i po inwazji wojsk amerykańskich. W drugiej planszy artystka użyła znacznie więcej koloru czerwonego – świadczącego o drastycznym wzroście śmiertelności w wyniku przemocy (napady, gwałty, zabójstwa). Pasy intensywnych kolorów zestawione są z pomniejszoną czarno-białą reprodukcją obrazu Izy, powtórzoną nad każdym prostokątem. Najbardziej w pracy Izy intryguje pozorna nieadekwatność formy i treści oraz gra z przyzwyczajeniami percepcyjnymi widza. Patrząc na prace z daleka wydają się czymś innym niż gdy zadamy sobie trud przyjrzenia się szczegółom. Z daleka to tylko gry formalne. Patrząc z bliska przychodzi na myśl zdanie wypowiedziane przez jednego z największych tyranów naszych czasów – Józefa Stalina – „Śmierć jednego człowieka to tragedia, śmierć milionów ludzi to już tylko statystyka”, cały czas aktualne w polityce państw mających zapędy imperialne. Te prace to też interesujący komentarz do postawy prezentowanej przez wielu artystów i dyrektorów galerii – prezentowania sztuki, bezpiecznej, estetycznej, zamkniętej w rozważaniach formalnych, takiej, która nie angażuje się w problemy społeczne. To jednocześnie próba ucieczki od dosłowności, „estetyki reportażowej” w sztuce. Ciekawe jak projekt rozwinie się dalej?
|
