powrót

Marian Jaeschke (1904 - 1980). Malarstwo, rysunek

Maria Filipowska - Kurator wystawy

Wystawa w Muzeum Historii Miasta Łodzi. Otwarcie 10 października 2006 r. o godz. 18.00. Wystawa czynna od 11 października do 12 listopada 2006 r.

Marian Jaeschke, w latach 1924 - 1929, studiował w ASP w Krakowie w pracowni rysunku W. Jarockiego, w pracowni malarstwa Wojciecha Weissa oraz w pracowni malarstwa dekoracyjnego i monumentalnego Felicjana Kowarskiego, wraz z którym, w 1929 roku, przeniósł się do Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom z malarstwa uzyskał w 1937 roku, wcześniej zdobył uprawnienia pedagogiczne. Do 1939 r. był członkiem grupy "Przyzmat" i jednym z jej współzałożycieli. Po upadku Powstania Warszawskiego, w którym stracił cały swój artystyczny dorobek, wywieziony został do Niemiec. Po zakończeniu II wojny znalazł się w Bambergu (Niemcy), gdzie powstał cykl rysunków, które tam wystawiał. W 1947 roku wrócił do Polski i osiedlił się w Łodzi. Leon Ormezowski - współzałożyciel i pierwszy dyrektor uczelni plastycznej WSSP w Łodzi - zaproponował mu pracę. M. Jaeschke początkowo nauczał liternictwa i rysunku, a od 1948 roku - malarstwa.
W latach 1958 - 1960 był prorektorem PWSSP w Łodzi, następnie dziekanem Wydziału Tkaniny i Wydziału Ubioru, kierował też Studium Kształcenia Podstawowego. W łódzkiej uczelni plastycznej pracował do 1974 roku przechodząc na emeryturę w stopniu profesora nadzwyczajnego. Był cenionym i szanowanym pedagogiem, osobowością i autorytetem. Był twórcą, który wypracował swój własny, niepowtarzalny i rozpoznawalny styl.
Profesor Marian Jaeschke w historii sztuki polskiej był zapisał się jako przedstawiciel nurtu postimpresjonistycznego, autor licznych martwych natur, kompozycji, pejzaży i portretów. W jego twórczości znaczącą rolę odgrywał też rysunek.