powrót

Rzeźby Jadwigi Janus

Miejska Galeria Sztuki

4.10., godz. 18.00, Czas trwania: 5 – 28 października 2007, Organizator: Miejska Galeria Sztuki w Łodzi, Miejsce: Ośrodek Propagandy Sztuki w Łodzi, ul. Sienkiewicza 44

Jadwiga Janus studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Rzeźby, w pracowni prof. Xawerego Dunikowskiego. Dyplom uzyskała w 1957 roku.
Na wystawie w Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi będzie można zobaczyć brązy nad którymi Artystka pracowała w latach 1999-2005 oraz ostatnie rzeźby z drewna i tkaniny jutowej z lat 2006-2007.

„Mimo swobody konstruowania obiektów, artystka nie pozostawia niczego przypadkowi. Precyzyjnie i konsekwentnie wypracowuje każdy potrzebny jej efekt rzeźbiarskich elementów. Ich struktura nie zawsze jest oczywista. Może to być subtelna równowaga nieregularnie rozmieszczonych części, albo masywny element. Może nim być też kolor, który autorka traktuje jako element równoprawny. Ma on potęgować i wzmacniać zadania formy. Kolor to najczęściej naturalna cecha użytej materii, która w brązach działa lustrzanymi refleksami albo matową głębią metalu i grynszpanową patyną we wgłębieniach form. W pracach drewnianych, łączonych z workową tkaniną, jasne żółcienie elementów drewnianych, ugry i brązy tego, co w tych kompozycjach miękkie – układają się w walorowo zróżnicowane harmonie barwne.

Rzeźby Jadwigi Janus to jej sposób myślenia o świecie, którego celem zdaje się być nawiązanie bliższego kontaktu z rzeczywistością zmysłową przez cielesność i materialność kształtów, wyzwolonych z racji intelektualnych. Twórczości tej towarzyszy, na wszystkich etapach, dylemat między kontrolującą funkcją umysłu a spontanicznością. Jest to myślenie o twórczości jako formie działalności człowieka, której nie da się do końca zracjonalizować.
Artystka dla swojej twórczości szuka oparcia w konkrecie, angażuje wyobraźnię, angażuje też emocje – wywołuje znaczeniowe napięcie. Jej intuicyjna potrzeba wyrażania się poprzez przestrzeń i kształtowanie, bardziej zbliżone do wzrostu rośliny niż do masywnej konstrukcji, poddawana jest poetyckiej transformacji, a nie dyscyplinie gatunkowej konwencji warsztatu. Formy, które są ekspresją jej osobowości artystycznej, stają się też rusztowaniem dla wyobraźni odbiorcy.”

Tamara Książek (fragment wstępu do katalogu towarzyszącego wystawie)