powrót

Przestrzenie zapamiętane

Anna Leśniak

Galeria Opus. Wystawa malarstwa Katarzyny Dąbrowskiej. Wernisaż 15 grudnia (piątek) 2006r. godz. 19:00. Wystawa czynna do 15 stycznia 2007r.

Można powiedzieć, że artyści tworzą swoje prace z trzech zasadniczych powodów. Sztuka albo dotyczy treści społecznych, albo analizuje środki formalne (linie, plamy, barwę) czyli zwraca się w kierunku samej siebie, lub też stanowi zapis wspomnień, wrażeń, nakładających się obrazów, a przez to tworzy nową rzeczywistość.

Kasia Dąbrowska wpisuje się w ten trzeci nurt – swoje obrazy traktuje jak rodzaj pamiętnika, zapisu chwili, przeniesienia na płótno czegoś interesującego, co dostrzegła przechodząc ulicą lub przeglądając albumy. Artystka spontanicznie reaguje na otaczającą rzeczywistość, natomiast swoich spostrzeżeń nie przenosi bezpośrednio na płótno. Każdy obraz poprzedza wielką ilością szkiców, w których przedmioty i zapamiętane zjawiska przetwarzają się w znaki plastyczne.

Najczęściej w obrazach Kasi pojawiają się ludzie lub miejsca z nimi związane. Postaci ukazane są we wnętrzach. Często na obrazach pojawiają się same wnętrza, niepokojąco opustoszałe. Nie są to konkretne pomieszczenia, lecz nakładające się na siebie „kalki” wnętrz zapamiętanych przez artystkę. Obrazy składają się z kolejnych warstw – to rodzaj malarskich „kolaży” mimo iż w całości są malowane (nie ma w nich doklejanych elementów).
Ten zabieg powoduje, że na płótnach tworzy się dziwna, niedookreślona, niepokojąca przestrzeń. To nie tylko wspomnienia z miejsc, które Kasia odwiedziła, lecz także przetworzone wizerunki tych, które chciałaby zobaczyć. Frapują ją różnego rodzaju plany architektoniczne i urbanistyczne, które przetwarza w swoim malarstwie, nakładając na nie kolejne linie, plamy i ekspresję gestu. Czasami widz może odnieść wrażenie ze patrzy na obraz abstrakcyjny, jednak nagle rozpoznaje w nim elementy realnej rzeczywistości.

Dla Kasi istotne znaczenie ma kompozycja i kolor. Ten drugi często pojawia się w tytułach prac – „Miasto szare”, Miasto białe”, „Miasto czarne”. Za pomocą kompozycji artystka podejmuje pewną grę z widzem. Niepokój jaki odczuwamy w jej pracach jest częściowo związany z zakłócaniem formatu i pozornie niespójnej stylistyce. Podział płaszczyzny obrazu na pola kolorów sugeruje inny format niż rzeczywisty. Podobnie realistyczne przedstawienie miasta połączone z ekspresyjnym gestem i czarnym tłem, powoduje, że pierwszoplanowy motyw wydaje się być tylko atrapą, scenografią teatralną, za którą znajduje się coś jeszcze.
Obrazy artystki to bardzo osobista wypowiedź. Niełatwo odczytać jej kody. Można pozostać na poziomie estetyki, gdyż wielość użytych środków powoduje, że jej obrazy są atrakcyjne wizualnie, a można też pokusić się w nich o rozpoznanie konkretnych motywów. Wtedy można spostrzec, że inspiracją do kompozycji w duchu konstruktywizmu stał się plan meczetu w Isfahanie. Twórczość Kasi Dąbrowskiej to warstwy malarskie i warstwy wspomnień, które tworzą nową rzeczywistość, nową przestrzeń, możliwą tylko w sztuce.
Katarzyna Dąbrowska - ur w 1978 roku. W 2005 r. uzyskała dyplom z wyróżnieniem z projektowania grafiki wydawniczej u prof. Stanisława Łabęckiego, aneks z malarstwa i rysunku w pracowni prof. Romy Hałat.
Obecnie prezentowane obrazy to póba kontynuowania rozpoczętych jeszcze na studiach tematów.

Zobacz recenzję z wcześniejszej wystawy Kasi Dąbrowskiej

Galeria Opus