 |
 |
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
PARTNERZY 
|
|
|
|
Katarzyna Kamińska - TAKA JA Ośrodek Działań Artystycznych ODA - Piotrków Trybunalski Grafiki Katarzyny Kamińskiej. Wystawa czynna od 24 kwietnia do 8 maja 2009.Galeria przy ul. Sieradzkiej 8 - Piotrków Trybunalski. Tytuł najnowszego cyklu grafik Katarzyny Kamińskiej brzmi „Taka ja”. Gra słów sugeruje, że przedmiotem artystycznych dociekań Kasi jest ona sama i jej świat. Ten świat to surrealna rzeczywistość, która przywodzi na myśl marzenia senne lub baśniowe wizje, rodzące się w wyobraźni dziecka. Artystka zapełnia swoje prace ogromnymi kwiatami, plastrami owoców, barwnymi kulami, pośród których przewija się ona sama – główna i zarazem jedyna bohaterka opowieści. Poprzez sugestywne obrazy–fotomontaże Kasia odwołuje się do innych zmysłów niż wzrok. Patrząc na sylwetkę artystki leżącej wśród płatków ogromnej róży, sami chcemy poczuć zapach kwiatu, czy też przyglądając się innej pracy - polizać soczysty plaster monstrualnego owocu. Świat Kasi Kamińskiej kusi nas swoją zmysłowością, jednak nie mamy do niego wstępu. Artystka przewidziała dla nas rolę voyera - podglądacza, który może jedynie oglądać rzeczywistość lepszą, piękniejszą, tęsknić za miejscem, gdzie czas spędza się na przyjemnościach. Jednocześnie jednak zdajemy sobie sprawę, że nigdy nie znajdziemy się po drugiej stronie lustra, nie wejdziemy do jej krainy czarów. Artystka podejmuje refleksję nad własną kobiecością, która jest w stanie ciągłej metamorfozy, jak w podwójnym autoportrecie – a zarazem scenie pocałunku. Spotykamy tu jej różne oblicza – czasami małą dziewczynkę, innym razem dojrzałą kobietę. Poprzez niezwykle estetyczne, wyimaginowane obrazy Kasia odcina się od realiów, które narzuca kobiecie świat zewnętrzny. We wciąż męskocentrycznie zorganizowanej rzeczywistości kobieta zmuszona jest wpasować się w kulturowo narzucony ideał matki, żony, córki, powielając ograniczające ją schematy. Prace Katarzyny Kamińskiej to kolejne etapy podróży mentalnej, w której artystka poszukuje istoty kobiecości. W jej wypadku to kobiecość delikatna, zmysłowa, objawiająca się poprzez symbiozę z naturą. Jednocześnie jednak jest to kobieta wyzwolona od społecznych oczekiwań, która słucha jedynie własnego instynktu. Jej kobiecość nie konstytuuje się poprzez odniesienia do męskości, porównania męskich i kobiecych zachowań. Nie jest reprezentantką drugiej płci. Przygląda się sobie, żyje dla siebie i w zgodzie ze sobą, myśli o sobie i nie ma zamiaru czuć się winna z tego powodu. Anka Leśniak
|
