powrót

Przygody ciała - Spotkanie piąte/ostatnie

Michał Rzepka

17 maja 2007, g. 17.00, Galeria Wydziału Edukacji Wizualnej ASP w Łodzi, ul. Franciszkańska 76/78

Program spotkania:

Michał Rzepka - wprowadzenie
Ciało – dusza żyjąca.

Tomasz Majewski - wykład
Caro salutis est cardo - Ciało w żydowskiej i chrześcijańskiej duchowości liturgicznej.

Jarosław Kusza – wykład, warsztat
Źle o sztuce.

Krystyna Potocka - Symbolika cierpienia i odkupienia w performance SenVoodoo – komentarz oraz prezentacja video.

19 maja, g. 11.00 – 14.00
Bałucki Ośrodek Kultury RONDO, ul. Limanowskiego 166
Ciało – dusza żyjąca, warsztat teatralny – prowadzenie Michał Rzepka


Informacje o wykładowcach.

Tomasz Majewski
Adiunkt w Instytucie Teorii Literatury, Teatru i Sztuk Audiowizualnych UŁ. Autor wielu tekstów krytyczno – kulturowych, m.in.: Ikonografia Salpęričre – spektakl histerycznego ciała.

Jarosław Kusza
Reżyser teatralny i filmowy, scenarzysta, wykładowca, twórca nowego gatunku artystycznego Sztuka Mroku. Do najważniejszych realizacji teatralnych i filmowych Kuszy należą m.in. Antygona Sofoklesa czy Wieczór kuglarzy Ingmara Bergmana.

Krystyna Potocka
Dyrektorka oraz założycielka łódzkiej Galerii Manhattan, która powstała w 1991 roku jako przedsięwzięcie autorskie. Podstawowym polem aktywności Galerii jest prezentacja najróżniejszych form i przejawów sztuki najnowszej, a także inicjowanie refleksji i dyskusji na jej temat. Galeria wielokrotnie prezentowała prace artystów powszechnie uznanych, którzy do Łodzi zaproszeni zostali po raz pierwszy, m.in. Pawła Althamera czy Katarzyny Kozyry.

Michał Rzepka
Kulturoznawca, reżyser, dyrektor artystyczny Teatru Officium. Współpracownik Instytutu Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu. Autor i organizator wielu własnych projektów sesyjnych odbywających się m.in. w teatrze Nowym w Łodzi i w Łódzkim Domu Kultury.

Informacje o prezentacji video grupy Sen Voodoo.

SenVoodoo został założony w 1999 r. przez Annę Wojak i Fionę McGregor w Australii. Większość prac grupy to instalacje, których charakter jest zazwyczaj określany przez miejsce, w którym są one pokazywane. Prace duetu łączą teatralną estetykę ze sztuką ciała, czerpiąc z rozmaitych źródeł, także niezwiązanych ze sferą sztuki. Rozległe inspiracje pozwoliły zespołowi wytworzyć własny język sceniczny oparty na wyrażeniach rytualnych pochodzących z różnych kultur.